In Heukelum, bie d’n Linge, woont Mammie de Mammoet. Ze is ’n groôt en goeïge verschijning, altied met ’n lach op d’r smoel. Mammie hef d’r eigen missie: iedereen anmoedig om wat meer te bewegen.
“Jongens en meiden,” zegt ze, “’t hoeft gin marathon te wezen. As je mar elke dag ’n half uurtje gaot lopen, dan doej al zat. Je voel je beter, je kop wordt leeg, en je merkt dat je lichammek ook sterker wordt. Trap op? Da’s ineens gin probleem meer!”
De mensen in Heukelum lachen eerst, want ze zien Mammie met d’r groôtte poten deur ’t dorp sloffen. Maar al gauw doen ze met. Ze lopen langs de dijk, deur de smalle straatjes, en Mammie loopt altied veurop, zwaaiend met d’r slurf as ’n vlag.
En zo wordt ’t dorp steeds fitter en vrolijker. Mammie zegt:
“Sporten hoeft gin ingewikkeld gedoe te wezen. ’n Half uurtje wandelen, da’s zat. Je voel je vrij, je hoofd is leeg, en je hebt energie veur alles wat komt.”