Op een frisse ochtend wandelde Mammie de Mammoet door het dorp. Haar zware poten dreunden zachtjes op de grond, maar haar hart was licht en vol zorg voor de mensen om haar heen.
Plots zag ze iemand die niet lekker was geworden. Mammie wilde meteen helpen, maar ze wist: met mijn grote zware poten kan ik geen pleisters plakken of borstcompressies doen. Toch bleef ze niet stil. Ze hief haar slurf omhoog en riep luid:
“Luister allemaal! Het is zo belangrijk dat wij elkaar kunnen helpen. Volg een EHBO-training, en leer reanimeren. Want soms kan juist dat ene moment, die ene handeling, een leven redden!”
De mensen om haar heen kwamen dichterbij. Sommigen hadden al een EHBO-cursus gevolgd en wisten wat ze moesten doen. Ze hielpen de zieke persoon rustig en veilig, terwijl Mammie hen moed insprak.
Toen alles weer goed ging, keek Mammie trots rond. Ze zei:
“Ik kan het zelf niet, maar ik kan jullie wel oproepen. Iedereen kan leren helpen. En samen maken we de wereld veiliger.”
En zo werd Mammie niet alleen een mammoet van kracht, maar ook een mammoet van bewustzijn. Haar boodschap verspreidde zich door het dorp: EHBO en reanimatie zijn geen luxe, maar levensreddend.